In het voorjaar van 2024 is het onderzoeksrapport ‘Dit is mijn verhaal’ aan de Tweede Kamer aangeboden. In dit rapport bespreken we de motieven die mensen hebben om te kiezen voor abortus of voor het uitdragen van een onbedoelde zwangerschap. In dit rapport worden onder andere resultaten uit de BluePrInt studie besproken.

De besluitvorming bij onbedoelde zwangerschap is een persoonlijk proces dat er telkens anders uitziet. Het terugbrengen van motieven tot ‘rijtjes omstandigheden’ doet geen recht aan de werkelijkheid. Ons onderzoek én eerder onderzoek laat zien dat er vrijwel nooit maar één motief is. Een besluit wordt vaak genomen op basis van een samenspel van emoties, intuïtie en meerdere motieven die altijd in de context moeten worden gezien. Zo spelen bij veel mensen o.a. de timing van de zwangerschap, een aan/afwezige kinderwens en de partnerrelatie een rol bij het besluit.

Dit betekent niet dat het per se een gecompliceerd besluit is (zoals wel vaak wordt gedacht!). Onderzoek laat zien dat de meerderheid meteen weet/voelt wat er moet gebeuren met de zwangerschap.

Door te vragen naar redenen krijgen mensen het gevoel zich te moeten verantwoorden voor hun besluit, in plaats van inzicht te geven in hun besluitvormingsproces. Vragen naar redenen (”Waarom?”) lijkt daardoor weinig zinvol. Bovendien is het aan de zwangere in kwestie, welk besluit die maakt. Daar is geen verantwoording voor nodig.